Το Μαρούσι έχει τεράστια ιστορία που φτάνει μέχρι τη δεύτερη χιλιετία προ Χριστού. Τότε είχε την ονομασία Άθμονον και ήταν ξακουστό για το λάδι και το κρασί του.
Το Άθμονον ήταν ένας από τους δώδεκα δήμους που ίδρυσε γύρω στο 3.000 π.Χ. ο Κέκροπας, με σκοπό να προστατεύσει την Αθήνα από τις επιδρομές των βαρβάρων. Σύμφωνα με τα γραπτά που διασώζονται, οι κάτοικοί του ήταν φιλήσυχοι και εργατικοί, με μεγάλη παράδοση στην παραγωγή λαδιού και κρασιού. Μάλιστα, ο Αριστοφάνης, ο σπουδαίος σατιρικός ποιητής του 5ου αιώνα, στο έργο του Ειρήνη επαινεί τους Αθμονείς λέγοντας συγκεκριμένα, αναφερόμενος στον Τρυγαίο, πως ” προτιμούσε να ασχολείται με τα αμπέλια και τις ελιές του, παρά να συκοφαντεί και να μηχανορραφεί”. Παράλληλα κατακρίνει “τους φιλοπόλεμους Αθηναίους”.
Παρόμοιες αναφορές γίνονται και στις Όρνιθες με τον Πεισθέταιρο να αγωνίζεται μαζί με το φίλο του Ευελπίδη να απαλλάξει την Αθήνα από τους δημαγωγούς. Επιγραφή δε που ανακαλύφθηκε σε χριστιανικό ναό έφερε το όνομα “ΠΙΣΤΟΚΛΗΣ ΠΕΙΣΘΕΤΑΙΡΟΣ ΑΘΜΟΝΕΥΣ”. Επρόκειτο για ένα δήμο που διατηρούσε στενούς δεσμούς και με άλλες πόλεις της αρχαίας Ελλάδας στο χώρο της τέχνης και του πολιτισμού.
Αξίζει να σημειωθεί, ότι Αθμονεύς ήταν και ο Χαρίνος, ο πρώτος πρόεδρος της αρχαίας αθηναϊκής Βουλής το 378 π.χ. ο οποίος αγωνίστηκε και κατάφερε να σταματήσουν οι έριδες και να γίνουν πολλές ελληνικές πόλεις σύμμαχοι των Αθηναίων.
