Το 1ο Δημοτικό Σχολείο Αμαρουσίου έχει πλούσια ιστορία. Η ίδρυσή του έγινε στα πλαίσια του ευρύτερου κυβερνητικού προγράμματος ενίσχυσης της Παιδείας, κατά την τρίτη κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου(1928-1932).
Μέχρι τότε υπήρχαν δύο δημοτικά σχολεία που κάλυπταν τις ανάγκες φοίτησης των μαθητών της στοιχειώδους εκπαίδευσης του Αμαρουσίου: το ένα εξ΄ αυτών, ήταν το ανεγερθέν το 1870, νεοκλασικό κτίριο της οδού Βασιλίσσης Σοφίας, το μετέπειτα Δημαρχείο της Κοινότητας Αμαρουσίου και σήμερα πια Ολυμπιακή Δημοτική Βιβλιοθήκη Σπύρος Λούης. Το εν λόγω κτίριο λειτούργησε ως Δημοτικό Σχολείο από το 1871 μέχρι την ανέγερση του 1ου Δημοτικού, αλλά και κατά την περίοδο της κατοχής.
Το οικόπεδο που σήμερα στεγάζει το Δημοτικό, ανήκε στη Μονή Ασωμάτων Πετράκη που ζητούσε για την παραχώρησή του 1.000.000 δραχμές, ένα πολύ υψηλό ποσό για την εποχή. Μετά όμως από παρέμβαση του Προέδρου της Κοινότητας Αμαρουσίου Δημήτριου Μόσχα, του στρατηγού Ηλία Διάμεση και του Ελευθέριου Βενιζέλου, το Ηγουμενοσυμβούλιο της Μονής Πετράκη συμφώνησε στην πώληση του οικοπέδου αντί του ποσού των 300.000 δραχμών. Στη συνέχεια, η Κοινότητα Αμαρουσίου υποθήκευσε τα δυο μόνα ακίνητα που διέθετε (τα δύο παλαιά Δημοτικά) κι έτσι εγκρίθηκε δάνειο 1.000.000 δραχμών από το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων για την ανέγερση των διδακτηρίων.
Το Υπουργείο Παιδείας (με τον τότε υπουργό Γεώργιο Παπανδρέου) ανέθεσε τη σχεδίαση του σχολικού συγκροτήματος Αμαρουσίου στον Πάτροκλο Καραντινό, έναν από τους αντιπροσωπευτικότερους αρχιτέκτονες της Ελληνικής Αρχιτεκτονικής του 20ου αιώνα. Σχεδίασε το Σχολικό Συγκρότημα Αμαρουσίου το 1932. Τα εγκαίνια του συγκροτήματος έγιναν το 1932 με παρουσία του Ελευθέριου Βενιζέλου και του Γεώργιου Παπανδρέου, όπως φυσικά και του Δημητρίου Μόσχα.
Κατά τη διάρκεια της κατοχής, το σχολικό συγκρότημα Αμαρουσίου – σύμφωνα με προφορικές μαρτυρίες – επιτάσσεται από Γερμανούς και Ιταλούς και μετατρέπεται σε δύο νοσοκομεία για τους άνδρες των δυνάμεων κατοχής. Το Γυμνάσιο (σημερινό Λύκειο) για τους Γερμανούς και το Δημοτικό για τους Ιταλούς. Ωστόσο, όπως προκύπτει από το αρχείο, το σχολείο συνεχίζει να λειτουργεί ως θεσμός στη διάρκεια της κατοχής, έχοντας μεταφέρει όλες τις λειτουργίες του εκεί που ήταν και πριν, στο Παλαιό Δημαρχείο Αμαρουσίου και σε παρακείμενο κτίριο της Πλατείας Ηρώων.
Ο σεισμός του Σεπτέμβρη του 1999 πλήγωσε σοβαρά το σχολείο, καθώς παρέμεινε κλειστό για ένα χρόνο και οι μαθητές του φιλοξενήθηκαν στο Αμαλίειο Οικοτροφείο .
Στο 1ο Δημοτικό Σχολείο Αμαρουσίου φοίτησα την εξαετία 1956 -1962 Αξέχαστα χρόνια.Μία δασκάλα μας πολύ καλή την έλεγαν Σοφία Χαύτα Τοκατλίδου και Διευθυντής του Σχολείου ήταν ο Βασίλειος Σχοινάς. Στην 3η τάξη πήρα το βραβείο του καλύτερου μαθητή ,ένα παραμύθι αγορασμένο από το βιβλιοπωλείο του Γιοβάνου της οδού Ερμού με μία αφιέρωση καί τις υπογραφές τους Το κρατάω ακόμη.Για καθημερινό περίπατο πηγαίναμε είτε στο άλσος Συγγρού είτε στα Μελίσσια. Και το Δημοτικό και το Γυμνάσιο ,δίπλα, Μ στην Κατοχή είχαν μετατραπεί σε στρατιωτικά Νοσοκομεία των Γερμανών. Μετά την αποχώρηση των Γερμανών μπήκε ο κόσμος μέσα και έπαιρνε ότι έβρισκε χρήσιμο. Ο παππούς μου πήρε δύο κρεβάτια ,τα οποία ο πατέρας μου επειδή τα βρήκε πολύ σκληρά τα έκρινε κατάλληλα για να αποτελέσουν τα παιδικά κρεβάτια ,το δικό μου και της αδελφής μου. Το ένα υπάρχει μέχρι σήμερα σε κάποιο υπόγειο.Συμμαθητές μου ήσαν ο Δημήτρης Ταγκαλάκης ,ο Παντελής Χρυσανθακόπουλος ,η Βασιλική Αυγεροπούλου κλπ