Την ευθύνη για την επίθεση στο σταθμό Ειρήνη που έγινε την προηγούμενη εβδομάδα, όταν ομάδα ατόμων έσπασε τα μηχανήματα έκδοσης εισιτηρίων, ανέλαβε η οργάνωση «αναρχικοί/αναρχικές», με σχετική ανακοίνωσή της στο indymedia.
Με τίτλο «Καμία Ειρήνη», η ανακοίνωση αναφέρει πως η επίθεση έγινε ως αντίδραση για την μη ελεύθερη μετακίνηση των πολιτών στα ΜΜΜ και το κλείσιμο των μπαρών, αλλά και ως μια γενικότερη αντίδραση στην κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, τις συνεχείς μειώσεις μισθών και συντάξεων, και την επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση.
Αναλυτικά η ανακοίνωση:
Από τη μία λοιπόν βρίσκεται η ανάγκη του Κεφαλαίου να διατηρήσει, να αυξήσει, ακόμα και να ανοίξει νέα πεδία για την κερδοφορία του. Από την άλλη, οι καθημερινές ανάγκες όλων όσων έχουμε μόνο την εργατική μας δύναμη να πουλήσουμε.
Η μετακίνηση στην πόλη είναι αδιαπραγμάτευτη ανάγκη μας:
-για να πάμε στη δουλειά, τις σχολές και το σχολείο
-για να πάμε στο super market ή στη λαϊκή
-για να πάμε στο νοσοκομείο
-για να βγούμε με τις φίλες και τους φίλους μας, να πάμε βόλτα, να αράξουμε σε μία πλατεία ή στο πάρκο, να διασκεδάσουμε
-για να πάμε στην παραλία για ένα μπάνιο, ή στην εξοχή για χαλάρωση και ξεκούραση
-για να πάμε στο γήπεδο που αθλούμαστε και γυμναζόμαστε, ή που απλά παρακολουθούμε κάποιο άθλημα
-για πολλές ακόμα πτυχές της αναγκαίας καθημερινής κοινωνικοποίησής μας
Η κυρίαρχη αφήγηση της «κρίσης» περιγράφει μία κατάσταση που απλώνεται σε όλο το φάσμα των τάξεων, και πλήττει τόσο τους φτωχούς όσο και τους πλούσιους. Η πολύ πρόσφατη «κοινωνική συμμαχία ενάντια σε μνημόνια, λιτότητα, ανεργία, υπερφορολόγηση» (η σύμπραξη δηλαδή της ΓΣΕΒΕΕ με την εργοδοτική ΓΣΕΕ -η οποία «τα βρήκε» και με τον ΣΕΒ-, με την επίσημη στήριξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ) εξυπηρετεί αυτήν ακριβώς την αφήγηση, προτείνοντας όλες και όλοι μαζί, αφεντικά και εργάτριες, να αντισταθούμε στη μνημονιακή επέλαση.
Ωστόσο, η πραγματικότητα που εμείς βιώνουμε, αντιλαμβανόμαστε και αναλύουμε διαφέρει ριζικά από αυτό. Η κρίση, μαζί με την επικοινωνιακή επένδυσή της, καλλιέργησε κοινωνικά μία κατάσταση έκτακτης ανάγκης, παρέχοντας τη νομιμοποίηση στα αφεντικά να εντείνουν την επίθεσή τους στη βάση της κοινωνικής πυραμίδας: Η κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, οι συνεχείς μειώσεις των μισθών και συντάξεων, και η επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση. Η επισφάλεια και η ανασφάλιστη εργασία. Η απαγόρευση των απεργιών. Η στοχοποίηση της Α’ κατοικίας με την εισαγωγή των πλειστηριασμών. Η λεηλασία του περιβάλλοντος στην επαρχία (Σκουριές, πετρέλαια στα Γιάννενα κ.α.), των πνευμόνων πρασίνου μέσα στη μητρόπολη για χάρη της περιβόητης ανάπτυξης (ανάπλαση ελληνικού, ανέγερση mall στην Ακαδημία Πλάτωνος), αλλά και η ρύπανση (βλέπε Αγιά Ζώνη ΙΙ και η πετρελαιοκυλίδα που δημιούγησε). Ο εξευγενισμός που θα ακολουθήσει από τη δημιουργία νέων σταθμών ΜΕΤΡΟ σε διάφορες γειτονιές της μητρόπολης. Οι νέοι αποκλεισμοί με την αναδιάρθρωση στα ΜΜΜ.
Αναδιάρθρωση, η οποία δεν σταματά μόνο στα στενά οικονομικά πλαίσια. Αφορά τον πλήρη έλεγχο των κινήσεων μας μέσα στην πόλη. Από τις κάμερες που δημιουργούν ένα ασφυκτικό πεδίο πανοπτικού ελέγχου και το φακέλωμα μας για τις προσωποποιημένες κάρτες, μέχρι τους αποστειρωμένους χώρους του ΗΣΑΠ και του ΜΕΤΡΟ που δεν έχουν χώρο για όσους/ες περισσεύουν. Από τη χρήση των δεδομένων κίνησης μας μέσα στις γραμμές των μέσων σταθερής τροχιάς και των λεωφορείων προς όφελος του ΟΑΣΑ και όχι των αναγκών μας (αραίωμα ή κόψιμο δρομολογίων, άλλες οικονομικές ζώνες κοκ), μέχρι την αναβάθμιση του ρόλου των σεκιούριτυ και των μπάτσων μέσα στους σταθμούς, οι οποίοι ελέγχουν με προσοχή τα χτυπήματα εισιτηρίων και τον αριθμό των ατόμων που περνάνε κάθε φορά από μία μπάρα.
Από τη μία λοιπόν βρίσκεται η ανάγκη του Κεφαλαίου να διατηρήσει, να αυξήσει, ακόμα και να ανοίξει νέα πεδία για την κερδοφορία του. Από την άλλη, οι καθημερινές ανάγκες όλων όσων έχουμε μόνο την εργατική μας δύναμη να πουλήσουμε.
Προφανώς, και το ζήτημα των μετακινήσεων εντάσσεται σε αυτή την αντιπαράθεση. Να μην δώσουμε το παραμικρό μέρος του μισθού μας στις μεταφορές μας, επιλέγοντας και προτάσσοντας την ελεύθερη μετακίνηση. Απέναντί μας έχουμε το κράτος και τον ΟΑΣΑ που, με την αναβάθμιση του ελέγχου και την εγκατάσταση των μπαρών, καταστέλλουν την ελεύθερη μετακίνηση, αποκομίζοντας παράλληλα τα έξτρα κέρδη.
Η κατάσταση στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς (ΜΜΜ) και το επερχόμενο καλοκαίρι
Η συνθήκη της μετακίνησης στα μέσα σταθερής τροχιάς έχει αλλάξει άρδην. Πλέον, αντικρίζουμε σε ένα μεγάλο ποσοστό σταθμών ΜΕΤΡΟ κλειστές όλες τις μπάρες, και σε κάποιους σταθμούς ανοιχτές μία ή το πολύ δύο πύλες ελέγχου εισόδου/εξόδου. Στον ΗΣΑΠ η μεταρρύθμιση κινείται με πιο αργούς ρυθμούς, αν και το τοπίο φαίνεται δυσοίωνο για τους/τις επιβάτες/τριες. Βλέπουμε πλέον ότι εφαρμόζεται το πολύ-ανακοινωμένο κλείσιμο των μπαρών από τον ΟΑΣΑ.
Οι καθυστερήσεις για το κλείσιμο όλων των πυλών οφείλονται εν μέρει στο ζήτημα με τις κάρτες των ανέργων και των ΑμεΑ, αλλά και σε ζητήματα ασφαλείας. Έτσι, ο ΟΑΣΑ βάζει μπροστά το «φιλότιμό» του για την ασφάλεια (τι γίνεται σε περίπτωση πυρκαγιάς) των επιβατών/τριών αγνοώντας τεχνιέντως την ίδια την ύπαρξη του φραγμού, ο οποίος προκαλεί εξαρχής την όποια ανασφάλεια και επικινδυνότητα στους σταθμούς ΗΣΑΠ και ΜΕΤΡΟ.
Έτσι, τα μεγάφωνα των σταθμών παίζουν επιβλητικά μηνύματα περί του κλεισίματος των μπαρών, ώστε να αποδεχτούμε τη νέα διαμορφούμενη κατάσταση που μας πετάει έξω από τα ΜΜΜ. Είναι βέβαια γεγονός, μιλώντας με βάση τα υπέρογκα έσοδα του ΟΑΣΑ μόνο και μόνο με την απειλή του κλεισίματος των μπαρών, ότι η επιβολή κράτους και αφεντικών πάνω στους από τα κάτω, πιάνει τόπο.
Ενδεχομένως, η εταιρεία θα εκμεταλλευτεί το καλοκαίρι, αφού ο κόσμος στη μητρόπολη θα λιγοστέψει, ώστε να εφαρμόσει πλήρως το μέτρο και να αυξήσει ακόμη περισσότερο την κερδοφορία της. Είναι πολύ πιθανό τον Σεπτέμβρη, μετά από ένα ακόμη «ήσυχο» καλοκαίρι, να βρούμε κλειστές μπάρες σε όλους τους σταθμούς ΗΣΑΠ και ΜΕΤΡΟ. Μία κατάσταση, η οποία θα οδηγήσει τον κόσμο που χρησιμοποιεί τα μέσα σε ένα δίπολο: ή τα «σκάει» και χρησιμοποιεί ΗΣΑΠ και ΜΕΤΡΟ, είτε κάνει τις αναγκαίες διαδρομές με τα λεωφορεία.
Όπως στον ΗΣΑΠ και το ΜΕΤΡΟ, έτσι και στα λεωφορεία, ο ΟΑΣΑ γνωρίζει καλά αυτό από τώρα πως δεν μπορούν να υπάρχουν «διαφυγόντα κέρδη». Τι άλλο μπορούμε να θεωρήσουμε τις εξαγγελίες για ανάγκη προσλήψεων 165 ελεγκτών μόνο για τα /λεωφορεία, τη μεταφορά των ελεγκτών από ΗΣΑΠ και ΜΕΤΡΟ στους δρόμους και τις στάσεις; Ο ΟΑΣΑ προαναγγέλει τον ολοκληρωτικό πόλεμο σε όσους/ες δεν τη βγάζουν ή δεν θέλουν να πληρώνουν για τα αυτονόητα.
Ο αγώνας για ελεύθερη μετακίνηση, εκτός του θεωρητικού/ιδεολογικού υποβάθρου του, έχει προφανώς και υλικές προεκτάσεις. Από τις καθημερινές αρνήσεις, το έμπρακτο σπάσιμο των αποκλεισμών με την αλληλεγγύη των επιβατών που περνάν δυο-δυο τις μπάρες, το σπάσιμο του τσαμπουκά των ρουφιάνων-ελεγκτών και τη δημιουργία σχέσεων με τους εργαζομένους στα μέσα, μέχρι το σαμποτάζ και την πλήρη καταστροφή των μηχανημάτων ελέγχου και επιτήρησης. Από τις κινήσεις αντιπληροφόρησης (μοιράσματα κειμένων και αφισοκολλήσεις), έως τις μαζικές παρεμβάσεις και διαδηλώσεις.
Την Τρίτη 29/5, λοιπόν, επιτεθήκαμε στον σταθμό ΗΣΑΠ Ειρήνη, καταστρέφοντας μερικές δεκάδες από τις μπάρες εισόδου-εξόδου και τα εκδοτικά μηχανήματα ηλεκτρονικού εισιτηρίου.
Δεν υπάρχει ειδική εκπαίδευση για τέτοιου είδους ζητήματα
Οι καταπιεσμένοι/ες όποτε είχαν την ανάγκη να δράσουν ενάντια στους καταπιεστές τους, ήταν πάντα εφευρετικοί/ές. Έτσι, με απλά μέσα όπως ένα σφυρί ή μία βαριά που έχουμε σπίτι μας, τα οποία φροντίζουμε να καθαρίσουμε καλά για να μην αφήσουμε πίσω μας DNA ή αποτυπώματα, τις γνώσεις που είχαμε αποκτήσει ως παιδιά στο κρυφτό, εντοπίζοντας και μετέπειτα αποφεύγοντας ό,τι θα μας προκαλέσει προβλήματα, δηλαδή τους μπάτσους, τους σεκιούριτυ και τις κάμερες, να επιτεθούμε σε ό,τι μας εμποδίζει.
Το σαμποτάζ ήταν ανέκαθεν ένα από τα «όπλα» των από τα κάτω και ένα από τα μέσα να επιστρέφεται κομμάτι της βίας κράτους και αφεντικών πίσω. Δεν υπάρχει επαγγελματισμός ή γνώσεις καταδρομέων, αλλά απλές γνώσεις, μέσα και κάποια δευτερόλεπτα καλού συγχρονισμού, όπως σε ένα πάρτυ έκπληξη. Να εκπλήξουμε λοιπόν κράτος, ΟΑΣΑ και κάθε λογής αφεντικό…
Ελεύθερες μετακινήσεις για όλες και όλους
Αλληλεγγύη μεταξύ επιβατών και επιβατριών
Σαμποτάζ στα συστήματα ελέγχου και αποκλεισμού
Καμιά ειρήνη με κράτος και αφεντικά
αναρχικές & αναρχικοί
