«Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα, είμαι λέφθερος». Μία από τις γνωστότερες φράσεις της ελληνικής συγγραφικής πραγματείας, είναι αυτή που θα συντροφεύει αιώνια τον Νίκο Καζαντζάκη στις αναφορές και τις μνήμες όλων, όντας χαραγμένη πάνω στον τάφο του στα βενετσιάνικα τείχη.
Ο Κρητικός συγγραφέας, ο οποίος έφυγε σαν σήμερα το 1957 από τη ζωή, υπήρξε για πολλούς ο μεγαλύτερος Έλληνας συγγραφέας των νεώτερων χρόνων, ενώ παραμένει ο περισσότερο μεταφρασμένος Έλληνας συγγραφέας παγκοσμίως.
Το έργο του έχει περάσει στην αιωνιότητα, ως μια ιερή παρακαταθήκη στη φιλοσοφία και την ακατάπαυστη μάχη για την ελευθερία της ψυχής και του σώματος. Τα πιο γνωστά του έργα ήταν: Οδύσσεια, Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά (1946), Ο καπετάν Μιχάλης (1953), Ο Χριστός ξανασταυρώνεται (1954), Ο τελευταίος πειρασμός (1955), Ασκητική, Αναφορά στον Γκρέκο.
Ας θυμηθούμε 10+1 φράσεις του σπουδαίου συγγραφέα που έχουν μείνει ανεξίτηλες στις συνειδήσεις μας:
- «Μια αστραπή η ζωή μας… μα προλαβαίνουμε»
- «Να πεθαίνεις κάθε μέρα. Να γεννιέσαι κάθε μέρα. Ν’ αρνιέσαι ό,τι έχεις κάθε μέρα»
- «Ε κακομοίρη άνθρωπε, μπορείς να μετακινήσεις βουνά, να κάμεις θάματα, κι εσύ να βουλιάζεις στην κοπριά, στην τεμπελιά και στην απιστία! Θεό έχεις μέσα σου, Θεό κουβαλάς και δεν το ξέρεις – το μαθαίνεις μονάχα την ώρα που πεθαίνεις, μα ‘ναι πολύ αργά»
- «Ό,τι δεν συνέβη ποτέ, είναι ό,τι δεν ποθήσαμε αρκετά»
- «Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο· καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο· το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή»
- «Η τέχνη είναι για ‘μένα μια έξοδος δειλίας, μια μεγάλη αμαρτία. Μαγεύει τις δυνάμεις μας, της δίνω το μυαλό μου και το αίμα μου, χαίρουμαι με την ομορφιά της, γιατί δεν έχω ακόμα τη δύναμη να ξεφύγω πέρα από το όμορφο και το άσκημο»
- «Η Κρήτη δεν θέλει νοικοκυραίους, θέλει κουζουλούς. Αυτοί οι κουζουλοί την κάνουν αθάνατη»
- «Η ευτυχία είναι πράγμα απλό και λιτοδίαιτο -ένα ποτήρι κρασί, ένα κάστανο, ένα φτωχικό μαγκαλάκι, η βουή της θάλασσας. Τίποτα άλλο»
- «Ν’ αγαπάς την ευθύνη, να λες εγώ, εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν χαθεί, εγώ θα φταίω»
- «Ποιο είναι πάνω από τα λόγια; Η πράξη. Ποιο είναι πάνω από την πράξη; Η σιωπή»
- «Ένας έρωτας σφοδρός διαπερνάει το Σύμπαντο. Είναι σαν τον αιθέρα: σκληρότερος από ατσάλι, μαλακότερος από τον αγέρα. Ανοίγει, διαπερνά τα πάντα, φεύγει, ξεφεύγει. Δεν αναπαύεται στη θερμή λεπτομέρεια, δε σκλαβώνεται στο αγαπημένο σώμα».
