Όταν ήμουν φοιτήτρια και όλα κυλούσαν σε χαλαρούς ρυθμούς, λάτρευα την Κηφισίας. Την θεωρούσα έναν πολύ όμορφο δρόμο με μοντέρνα κτίρια και ωραία μαγαζιά που με οδηγούσε σε μέρη που έβγαινα και περνούσα καλά. Όταν μεγάλωσα, άρχισα κάπως να τη μισώ. Και δεν είναι μόνο η Κηφισίας φυσικά. Είναι το φανάρι στην Αγίου Κωνσταντίνου, είναι όλοι οι δρόμοι γύρω από το σταθμό του τρένου, είναι η Σπύρου Λούη, ειδικά όταν έχει αγώνα στο ΟΑΚΑ, είναι το φανάρι της Αμαρυσίας Αρτέμιδος για να βγεις Κηφισίας και η λίστα φυσικά συνεχίζεται…Τον Αύγουστο ήταν όλα καταπληκτικά, όμως τώρα επιστρέψαμε στη θλιβερή πραγματικότητα του Σεπτεμβρίου και τα πράγματα δεν θα βελτιωθούν ιδιαίτερα, μέχρι να χειροτερέψουν ακόμα περισσότερο το Δεκέμβριο με την κίνηση των Χριστουγέννων. Σας κατέθλιψα; Δεν ήταν αυτός ο σκοπός μου! Το μποτιλιάρισμα είναι μια καθημερινότητα όχι μόνο για τους Μαρουσιώτες αλλά και για όλους τους Αθηναίους. Το θέμα είναι να καταφέρουμε να βγούμε αλώβητοι από αυτήν.
Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν. Αλλά νομίζω η λύση κινείται γύρω από δύο άξονες, τους οποίους εγώ ακολούθησα και είδα θεαματικά αποτελέσματα στην ψυχολογία μου. Η αξιοποίηση του χαμένου χρόνου μέσα στο αυτοκίνητο και η προσπάθεια να περάσουμε καλά. Αντί να κορνάρουμε σαν να μην υπάρχει αύριο στον τύπο μπροστά μας που αποφάσισε τελευταία στιγμή να κάνει αναστροφή και χάσαμε το φανάρι μπορούμε απλά να μην του επιτρέψουμε να μας σπάσει τα νεύρα.
Πώς μπορείτε να αξιοποιήσετε το χρόνο σας; Εγώ άρχισα να παίρνω τηλέφωνα. Παραπονιόμαστε ότι δεν έχουμε χρόνο να μιλήσουμε με τους αγαπημένους μας ανθρώπους και ξεχνιόμαστε με το τρέξιμο και τους αγχώδεις ρυθμούς, όμως στο αμάξι έχουμε άπειρο χρόνο να τα πούμε με κάποιον φίλο που είναι μακριά ή όποιον άλλον θέλουμε. Με handsfree φυσικά! Η ώρα αυτή είναι, επίσης, ίσως ο μοναδικός χρόνος που έχουμε απόλυτα με τον εαυτό μας. Μπορούμε να χαθούμε στις σκέψεις μας, να βάλουμε σε μια σειρά ό,τι μας απασχολεί, να συνομιλήσουμε με τον εαυτό μας ακόμα και φωναχτά ή να αρχίσουμε να δουλεύουμε στο μυαλό μας τις λεπτομέρειες για εκείνο το project στη δουλειά. Οι περισσότεροι χανόμαστε μέσα στα κορναρίσματα και τα φανάρια και δεν συγκεντρωνόμαστε σε τίποτα πέρα από το αίσθημα εγκλωβισμού που είναι λογικό να αισθανόμαστε. Χρειάζεται απλώς λίγη παραπάνω αυτοκυριαρχία, για να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από όλο αυτό και όταν τελικά φτάσουμε στον προορισμό μας να έχουμε κερδίσει κάτι.
Φυσικά, μπορούμε απλά να διασκεδάσουμε. Να βάλουμε στο τέρμα τη μουσική, να πιάσουμε κουβέντα με τα διερχόμενα αυτοκίνητα ή να πάρουμε τηλέφωνο στην αγαπημένη μας ραδιοφωνική εκπομπή. Εμένα μου αρέσει πολύ η λογοτεχνία, οπότε μια εποχή δοκίμασα και τα audio books. Αν είστε ακουστικοί τύποι, είναι μια εξαιρετική λύση!
Μήπως τελικά να αγαπήσουμε ξανά την Κηφισίας;
