Στις 24 Ιανουαρίου 1837 ψηφίστηκε ο πρώτος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας στην Ελλάδα για τις μετακινήσεις με ζώα, με τίτλο «περί των κατά τας οδούς συναντωμένων αμαξών και εφίππων».
Ετσι, καθορίστηκε ότι όταν συναντιούνται σε έναν δρόμο άμαξες ή έφιπποι, οφείλει ο καθένας να υποχωρεί προς τα δεξιά για να παραμείνει ο δρόμος ελεύθερος. Επίσης, όταν εμφανίζονταν ταχυδρόμοι, όλοι έπρεπε να παραμερίσουν στα δεξιά των ταχυδρομικών αμαξών ή ίππων.
Τότε μάλιστα, ήταν υποχρεωτική η πληρωμή διοδίων ακόμη και για τα άλογα ή τα γαϊδουράκια, φορτωμένα ή ξεφόρτωτα. Αντί για τροχονόμους και τροχαία, υπήρχαν ειδικοί οδοφύλακες, οι οποίοι φρόντιζαν για την τήρηση του νόμου και έφεραν στο αριστερό μπράτσο μια ταινία που έγραφε «Βασιλικός οδοφύλαξ».
Μια από τις βασικές επισημάνσεις (άρθρο 5) ήταν ότι τα πεζοδρόμια είναι αποκλειστικά για τους πεζούς. «Επομένως απαγορεύεται να πηγαίνη έφιππος, με αμάξας και με χειραμάξας ή να διέρχεται τις εις τα παραπάτια, ή να περνά εκείθεν ζώα». Ένας νόμος, που ακόμα και…181 χρόνια μετά αποτυγχάνει να εφαρμοστεί σωστά στη χώρα.
