Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ή αλλιώς “o Γέρος του Μοριά”, υπήρξε ηγετική μορφή της Ελληνικής Επανάστασης και αποτελεί σύμβολο της απελευθέρωσης της χώρας.
Μετά την επανάσταση και συγκεκριμένα στις 6 Σεπτεμβρίου 1833, ο Κολοκοτρώνης κατηγορήθηκε για εσχάτη προδοσία και μαζί με τους Πλαπούτα, Τζαβέλα, Νικηταρά και άλλους στρατιωτικούς ηγέτες, καταδικάστηκαν με την κατηγορία ότι προετοίμαζαν συνωμοσία εναντίον του ανήλικου βασιλιά και της κυβέρνησής του.
Η διαβόητη δίκη άρχισε στο Ναύπλιο στις 30 Απριλίου 1834 και διήρκεσε μέχρι τις 26 Μαΐου. Μια ανέκδοτη ιστορία που αφορά τη δίκη, αναφέρει πως η εμφάνιση του Κολοκοτρώνη στο εδώλιο του κατηγορουμένου συγκλόνισε το ακροατήριο. Όταν ρωτήθηκε από το δικαστήριο για το τι επαγγέλλεται, ο Γέρος του Μοριά έδωσε την ιστορική απάντηση: «Στρατιωτικός. Κρατάω σαράντα εννιά χρόνους στο χέρι το ντουφέκι και πολεμώ για την πατρίδα». Το δέος απαθανατίστηκε ακόμα και στο πρόσωπο των εχθρών του οπλαρχηγού.
Στη συνέχεια, αφού κατέθεσαν σειρά από μάρτυρες κατηγορίας ο ένας πίσω από τον άλλο, ήρθε η ώρα των μαρτύρων υπεράσπισης. Τότε, μπήκε στην αίθουσα υποβασταζόμενος ένας ανάπηρος οπλαρχηγός, με το σώμα γεμάτο τούρκικα βόλια. Τότε, ο συνήγορος είπε προς το Δικαστήριο:
«Αυτή τη στιγμή δεν έρχεται ένας μάρτυς, αλλά ένας Μάρτυρας. Οι άλλοι μίλησαν με το στόμα τους. Ο καπετάνιος θα μιλήσει με τις πληγές του. Έχετε μπροστά σας μάρτυρες και Μάρτυρα. Επιλέξατε!»
Ο Κολοκοτρώνης και ο Πλαπούτας καταδικάστηκαν σε θάνατο και φυλακίστηκαν στο Παλαμήδι. Ο Γέρος ήταν 64 ετών. Λίγο αργότερα η ποινή του μετατράπηκε σε εικοσαετή κάθειρξη από τον βασιλιά, με τον Κολοκοτρώνη να υποδέχεται τα νέα της μετατροπής της ποινής του ως εξής: «Θα γελάσω τον βασιλιά! Δεν θα ζήσω τόσους (χρόνους)!»…
Τελικά,μετά την ενηλικίωσή του, ο Όθωνας του χάρισε την ποινή, τον διόρισε σύμβουλο της Επικρατείας και τον ονόμασε αντιστράτηγο.
