Οι εθνικές εορτές της Ελλάδας είναι άρρηκτα συνδεδεμένες με κάποια μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης. Σήμερα, 28η Οκτωβρίου είναι η γιορτής της Αγίας Σκέπης της Θεοτόκου που φώτισε το έπος του ’40, όμως μια τέτοια μέρα δεν μπορούμε να μη θυμηθούμε τον Άγιο Δημήτριο που γιόρταζε πριν δύο μέρες και με το παράδειγμά του συμβολίζει τη λεβεντιά και την παλληκαριά ως το ύψιστο ιδεώδες του ελληνικού έθνους.Η πιο συνηθισμένη αγιογραφία του Αγίου Δημητρίου είναι αυτή που τον απεικονίζει έφιππο σε κόκκινο άλογο, ως καβαλάρης με στρατιωτική στολή που φονεύει με το δόρυ του τον τσάρο των Βουλγάρων Σκυλογιάννη. Πρόκειται για το θαύμα που έγινε τον Οκτώβριο του 1207 έξω από τα τείχη της Θεσσαλονίκης.
Από όλες τις εικόνες του Αγίου Δημητρίου, η εικόνα του έφιππου αγίου αγαπήθηκε περισσότερο από το λαό, γιατί ενσαρκώνει τα ελληνικά ιδεώδη της παλληκαριάς, του θάρρους και της λεβεντιάς, τα οποία διαχρονικά οι Έλληνες έχουν παρουσιάσει σε όλες τις μεγάλες στιγμές της ιστορίας τους. Ο Άγιος, που έζησε και δίδαξε στη Θεσσαλονίκη κατά το μεγάλο διωγμό των Χριστιανών από το Διοκλητιανό (284-305 μ.Χ.) υπέμεινε με στωικότητα και υψηλό φρόνημα τα μαρτύρια, στα οποία υποβλήθηκε, για να απαρνηθεί την πίστη του και τελικά πέθανε έπειτα από δεκάδες λογχεύσεις σε όλο του το σώμα από Ρωμαίους στρατιώτες.
Στη συνείδηση των πιστών ο Άγιος Δημήτριος είναι ο προστάτης όχι μόνο της Θεσσαλονίκης αλλά της Ελλάδας ολόκληρης.
