Οι περισσότεροι γνωρίζουν το όνομα της Δουκίσσης Πλακεντίας από την λεωφόρο και το σταθμό του μετρό που πήραν το όνομά της, αλλά η γοητευτική Σοφία Ντε Μπαρμπουά έζησε μια ταραχώδη ζωή που αξίζει να μνημονεύεται, με πολλές ιστορίες που κινούνται στο πλαίσιο των εικασιών και των θρύλων.
Ποια ήταν στα αλήθεια η τρομακτική και γοητευτική Δούκισσα της Πλακεντίας;
Η Δούκισσα της Πλακεντίας πέρα από τον μύθο ο οποίος την περιβάλλει υπήρξε η όμορφη κόρη ενός εύπορου και ισχυρού διπλωμάτη και αντιπρόσωπου του Λουδοβίκου ΙΕ’ της Γαλλίας, του Φραγκίσκο Μπαρμπέ – Μπαρμπουά και εγγονή του διοικητή της Πενσυλβάνια των Ηνωμένων Πολιτειών Φραγκλίνου Μουρ. Γαλλίδα από τη μεριά του πατέρα του, Αμερικανίδα από την πλευρά της μητέρας της η Σοφία Μπαρμπέ, όπως ήταν το κατά κόσμον όνομα της, ήρθε στην Ελλάδα στις αρχές του 19ου αιώνα όταν παντρεύτηκε σε νεαρή ηλικία τον Κάρολο Λεμπρέν, Δούκα της Πλακεντίας και προστατευόμενο του Ναπολέοντα. Ο ζευγάρι έζησε μαζί για 10 χρόνια αλλά χώρισε χωρίς να πάρει, όμως ποτέ διαζύγιο. Καρπός της σχέσης τους μία κόρη, η Ελίζα,στην οποία η Δούκισσα δεν είχε απλώς αδυναμία, αλλά μία αρρωστημένη, παθολογική αγάπη, μία αγάπη που κατέληξε να γίνει τραγική ιστορία που την συνόδευσε με φρικτό τρόπο μέχρι το τέλος της ζωής της.
Η Σοφία Λεμπρέν ήταν πολύ αγαπητή και συνέδεσε το όνομά της με τον αγώνα της απελευθέρωσης της Ελλάδας. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, τόσο η ίδια όσο και η κόρη της, διέθεσαν πολλά χρήματα στον αγώνα και διεκρίθησαν για τον φιλελληνισμό τους: συγκεκριμένα έγινε ενεργό μέλος του Φιλελληνικού Κομμιτάτου πουλώντας τα κοσμήματά της και συγκεντρώνοντας σημαντικά χρηματικά ποσά.
Ένα πρόσωπο το οποίο εντυπωσίασε την Δούκισσα, λόγω της μόρφωσης του, ήταν ο Καποδίστριας, τον οποίο συνάντησε το 1826 στο Παρίσι. Στη συνέχεια όμως εναντιώθηκε στην πολιτική του Καποδίστρια καθώς έπαψε να συμφωνεί με τον τρόπο που κυβερνούσε τη χώρα και πίστευε πως η δράση του έκανε μεγάλο κακό στην Ελλάδα. Για εκείνη ήταν πλέον ένας «προδότης». Πολλοί έσπευσαν να την κατηγορήσουν πως εκείνη βρισκόταν πίσω από τη δολοφονία του το 1831 κυρίως λόγω της φανερής υποστήριξης της στην οικογένεια Μαυρομιχάλη που εξόντωσε με σφαίρες και μαχαιριές τον πρώτο Κυβερνήτη της Ελλάδας.
Η ζωή της σημαδεύτηκε από την απώλεια της αγαπημένης της κόρης, η οποία πέθανε αιφνίδια όταν προσβλήθηκε από τον ιό της πανώλης. Οι λεπτομέρειες του θανάτου της δεν εξιχνιάστηκαν ποτέ και μάλλον ξεχάστηκαν κάτω από το βάρος της τραγικής φιγούρας της Δούκισσας, η οποία απαρηγόρητη επέστρεψε στην Αθήνα, φέρνοντας μαζί της ταριχευμένη την σωρό της κόρης της.
Λέγεται ότι η Σοφία παραδώθηκε στο πένθος και την θλίψη και πως πέρασε 10 χρόνια της ζωής της στο υπόγειο του σπιτιού της, δίπλα στην ταριχευμένη κόρη της, κλαίγοντας και παρακαλώντας την να σηκωθεί και να της μιλήσει. Οι ιστορίες γύρω από αυτή την τραγική περίοδο στη ζωή της Δούκισσας δίνουν και παίρνουν, καθώς φημολογείται πως η ίδια συμπεριφερόταν σαν η κόρη της να ήταν ακόμα ζωντανή, ενώ δεν επέτρεπε σε κανέναν άλλο να πλησιάσει το δωμάτιο. Τοποθέτησε μάλιστα έναν τεράστιο και πολύ άγριο λευκό σκύλο, τη Λεύκα, έξω από την πόρτα ώστε να εξασφαλίσει πως κανείς δε θα διαταράξει την «ηρεμία» της Ελίζας. Οι γείτονες δήλωναν τότε πως την άκουγαν συχνά να φωνάζει στην κόρη της να «ξυπνήσει» και να «σηκωθεί»…
Ένα άλλο στοιχείο που καλύπτεται από ένα πέπλο μυστηρίου σχετικά με την πολυτάραχη ζωή της Δούκισσας είναι τα σεξουαλικά σκάνδαλα. Η εκπληκτική της βίλα στην Πεντέλη, γνωστή ως «Καστέλλο της Ροδοδάφνης», «Πύργος της Δούκισσας», ή «Maisonette», αποτέλεσε σήμα κατατεθέν της περιοχής. Οι φήμες για το τι πραγματικά συνέβαινε στη βίλα οργίαζαν και έφτασαν στο ζενίθ τους όταν το 1846 ο λήσταρχος δραπέτης Σπύρος Μπίμπισης και η συμμορία του της έστησαν ενέδρα κατά τη διάρκεια κάποιας από τις εκδρομές της στην Πεντέλη και απαίτησε για να την ελευθερώσει 5.000 χρυσά τάλιρα. Ήταν, όμως, τόσο αγαπητή στους κατοίκους της περιοχής, πού μόλις έγινε γνωστή η απαγωγή της, πλήθος κόσμου έσπευσε να την ελευθερώσει, με τον Μπίμπιση να αποχωρεί ιπποτικά, χωρίς να πειράξει κανέναν και… χωρίς δεκάρα!
Η Δούκισσα είχε μετά θάνατον «χρεωθεί» ως εραστή της και τον λήσταρχο Νταβέλη, κάτι που όμως μοιάζει να αποδίδεται σε λαϊκούς θρύλους, αφού αν το ψάξει κανείς χρονολογικά, όταν ο Νταβέλης ήταν 25 ετών, εκείνη πλησίαζε τα 70 της χρόνια. Πέρα από τα σεξουαλικά όργια στην Πεντέλη, η Σοφία λεγόταν πως έχοντας απομακρυνθεί από το Θεό, πραγματοποιούσε περίεργες τελετές και συμπόσια στη βίλα ούσα οργισμένη για το θάνατο της κόρης της.
Δείτε από ψηλά το Καστέλο της Ροδοδάφνης, όπως ονόμασε η Δούκισσα τη θερινή της κατοικία στην Πεντέλη, σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Σταμάτη Κλεάνθη που έκανε και το σχέδιο της πόλεως των Αθηνών επί Όθωνα.
Το πιο γοητευτικό όμως και ξεκάθαρα επιβεβαιωμένο δεδομένο σχετικά με την πολυτάραχη ζωή της Δούκισσας είναι πως στο σπίτι της στην Αθήνα στεγάζεται σήμερα το Βυζαντινό Μουσείο της πόλης. Εκτός από το διάσημο εξοχικό της στο Χαλάνδρι, το πανέμορφο απομακρυσμένο σπίτι που είχε θέα την πεδιάδα της λεωφόρου Μεσογείων, η Σοφία κάποτε έδωσε εντολή να χτιστεί για την ίδια και την κόρη της ένα εντυπωσιακό αρχοντικό στην οδό Βασιλίσσης Σοφίας 22. Εκεί πέρασε και τα τελευταία χρόνια της ζωής της, χωρίς την αγαπημένη της Ελίζα, και με την κατάσταση της υγείας της να χειροτερεύει όλο και περισσότερο.
Το τελειωτικό χτύπημα ήρθε όταν το 1847 το σπίτι στης στο κέντρο πήρε φωτιά με αποτέλεσμα να καεί η σωρός της Ελίζας. Πέθανε τελικά μόνη της και εντελώς απομονωμένη, στις 2 Μαϊου του 1854 και τάφηκε μαζί με την τέφρα της κόρης της, όπως ήταν άλλωστε και η τελευταία της επιθυμία. Επίσης είχε ζητήσει να σκοτώσουν τα δύο σκυλιά της, τα οποία και θάφτηκαν κοντά στον τάφο της. Οι κάτοικοι του Χαλανδρίου, όπως και οι μοναχοί της μονής Πεντέλης, συντρόφεψαν την ιδιόρρυθμη δούκισσα στην τελευταία κατοικία και απέτισαν φόρο τιμής, καθώς την είχαν αγαπήσει ιδιαίτερα, παρά τις μυστηριώδεις φήμες που σημάδεψαν ολόκληρη την ζωή της.
Πηγές: wikipedia, mixanitouxronou, reader, womanTOC
