Ο Σπύρος Λούης είναι ένα ιστορικό πρόσωπο που έχει συνδέσει το όνομά του με τον τόπο του, το Μαρούσι και φυσικά τον μαραθώνιο του 1896 που τον μετέτρεψε από έναν απλό νερουλά σε εθνικό ήρωα.
Η φήμη του Σπύρου Λούη όμως έχει ξεπεράσει τα σύνορα του Αμαρουσίου και της Ελλάδας, με μνημεία σε όλο τον κόσμο να αποδίδουν έναν ελάχιστο φόρο τιμής στη ξεχωριστή του προσωπικότητα και στην μαχητικότητα που συμβολίζει.
Στο Μαρούσι, υπάρχει το άγαλμα του Σπύρου Λούη στην πεζογέφυρα της Κηφισίας (Βασ. Σοφίας 1) στην είσοδο προς το κέντρο του Αμαρουσίου του γλύπτη Γ. Γεωργιάδη.
Φυσικά το άγαλμα του Σπύρου Λούη δε θα μπορούσε να λείπει και από την ιστορική περιοχή του Μαραθώνα.
Το άγαλμα του Στέλιου Κυριακίδη και του Σπύρου Λούη στη Βοστώνη
To 1946, o Στέλιος Κυριακίδης, ο «απόγονος του Φειδιππίδη» όπως τον ονόμασαν τα τα αμερικανικά μέσα, νίκησε στον Μαραθώνιο της Βοστώνης και συνέδεσε το όνομά του με την επιτυχία του Σπύρου Λούη.
Ο ίδιος ο Λούης φέρεται να του είπε μετά την κατάρριψη του ρεκόρ του: «Παιδί μου Στέλιο, να τρέχεις πάντα, γιατί εμείς οι Έλληνες γεννηθήκαμε για να τρέχουμε. Μόνο έτσι καταφέραμε να ζήσουμε τόσους αιώνες». Προς τιμήν του υπάρχει στη Βοστώνη άγαλμα που απεικονίζει μαζί τους δυο δρομείς.
Το άγαλμα του Σπύρου Λούη στην Μελβούρνη
Άγαλμα του Σπύρου Λούη, του θρυλικού χρυσού μαραθωνοδρόμου των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας του 1896 έχει στηθεί στο Μπέργουϊκ της Μελβούρνης δίπλα από το άγαλμα ενός άλλου θρύλου, εκείνης της εποχής, του Έντγουϊν Φλακ, που μάλιστα έτρεξε μαζί με τον Λούη στον μαραθώνιο.
Το άγαλμα συμβολίζει μεταξύ άλλων την φιλία Αυστραλίας-Ελλάδας.
Άγαλμα προς τιμήν του Μαρουσιώτη μαραθωνοδρόμου υπάρχει και στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, φιλοτεχνημένο από τον Παύλο Κουγιουμτζή.
