Η Βορέειος Βιβλιοθήκη και η Λέσχη Ανάγνωσης Λογοτεχνίας συνεχίζουν το αφιέρωμα στην αμερικάνικη πεζογραφία, με το μυθιστόρημα «Στη σίκαλη, στα στάχυα, ο πιάστης – π.τ. Ο φύλακας στη σίκαλη» του Jerome David Salinger που κυκλοφόρησε το 1951. Η θαυμάσια μετάφρασή του είναι της Τζένης Μαστοράκη (Γράμματα, 2014). Θα συζητηθεί τη Δευτέρα 12 Φεβρουαρίου στη Βορέειο Βιβλιοθήκη στις 18:00 σε παρουσίαση της Βούλη Ζαρκαλή.
Θα προηγηθεί το Δεκαπεντάλεπτο ποίησης με παρουσίαση του Ρόμπερτ Φροστ (τέσσερις φορές βραβευμένος με Πούλιτζερ).
«Το σπίτι σου είναι το μέρος όπου, όταν πας, είναι υποχρεωμένοι να σε μπάσουν μέσα..»
Αδύνατο η καρδιά να βρει
κάπου αφοσίωση πιο πολλή
απ’ όση έχει ο γιαλός στο κύμα·
χρόνια και χρόνια ακίνητος
ατέλειωτα και πληκτικά
ν’ ακούει την ίδια πάντα ρίμα.
Robert Frost, Αφοσίωση (μετ. Κώστας Βαλεοντής)
Τζένη Μαστοράκη για τον “Φύλακα στη σίκαλη”
Ο “Φύλακας στη σίκαλη” κλείνει τα 59, αλλά δεν το δείχνει καθόλου: δεν έχει γεράσει ούτε μία ώρα από τα δεκαεννιά μου που τον πρωτοδιάβασα και πέρασαν στο μεταξύ 42 χρόνια.
Ο Χόλντεν Κόλφιλντ δεν είναι εύκολη περίπτωση. Δεν σου επιτρέπει να τον συμπονέσεις, δεν θέλει να τον αγαπήσεις, να τον κάνεις φίλο σου, να ταυτιστείς μαζί του έστω: είναι αδιαπέραστη η ερημιά του. Βλέπει τον κόσμο σαν αμείλικτος τριαντάρης, αλλά εκφράζεται με λεξιλόγιο και συντακτικό ενός πιτσιρικά. Δεν πουλάει επανάσταση. Απολύτως τίποτα δεν πουλάει. Απελπίζεται, αλλά δεν το λέει φωναχτά. Παραιτείται, αλλά δεν το κάνει ζήτημα. Εχει απίστευτο μεγαλείο και η απελπισία του και η παραίτησή του. Ισως γι αυτό να έχει αντισταθεί ώς τώρα στις σχολικές αναλύσεις των αμερικανόπαιδων, στην άρνηση και στη λατρεία, στην παθολογία των φανατικών του και -προπάντων- στον χρόνο: γιατί μιλάει σε ό,τι πιο απελπισμένο έχουμε όλοι μέσα μας.
Ο Χόλντεν, ένας κυνηγός (ελέω καπέλου), έχει καταδικαστεί να παραδέρνει μέσα στον ασφυκτικό χρόνο ενός βιβλίου: δυο μέρες και τρεις νύχτες. Ο Σάλιντζερ, ένας κυνηγημένος, είχε καταδικαστεί να παραδέρνει μισόν αιώνα, μέρα νύχτα, μέσα στους δικούς του τοίχους, που ποτέ δεν τον προστάτεψαν αρκετά. Πάντα τους σκέφτομαι σαν ένα αυτούς τους δυο.
Στη λίστα με τους δημοφιλέστερους φανταστικούς ήρωες από τις αρχές του εικοστού αιώνα μέχρι σήμερα, ο Χόλντεν κρατάει σταθερά τη δεύτερη θέση στις προτιμήσεις του κοινού. Εκεί θα τον έβαζα κι εγώ. Και στην πρώτη πρώτη, τον Σάλιντζερ. Γιατί κι αυτός, με τον καιρό, ένας φανταστικός ήρωας έγινε. Και όχι μόνο για μένα”.
Τζένη Μαστοράκη
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Τζερόμ Σάλιντζερ (1919-2010) γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Κέρδισε τη συγγραφική του φήμη με την έκδοση ενός και μόνο μυθιστορήματος, του Ο φύλακας στη σίκαλη, του οποίου ο κεντρικός ήρωας, Holden Caulfield, συνόψιζε τη βίαιη έκφραση του άγχους της νέας γενιάς της εποχής. Η αίσθηση που προκάλεσε το βιβλίο και η ταύτισή του με τη γενιά των μπήτνικ, ανάγκασε τον Σάλιντζερ να εγκαταλείψει τη Ν. Υόρκη για ένα σπίτι στους μακρινούς λόφους του Cornish, New Hampshire. Προηγουμένως, είχε προλάβει να δημοσιεύσει και ορισμένα διηγήματά του, σε ένα από τα οποία -στο Τέλεια μέρα για μπανανόψαρα (1949), εμφανίζεται για πρώτη φορά ο Seymour Glass, χαρακτήρας τον οποίο ξαναβρίσκουμε στα βιβλία Φράνι και Ζούι (1961) και Ψηλή σηκώστε στέγη, ξυλουργοί-Σίμορ, συστατικά στοιχεία (1963), τα μόνα άλλα βιβλία που εξέδωσε ο Σάλιντζερ. Από 35, περίπου, διηγήματά του που δημοσιεύτηκαν σε διάφορα περιοδικά, επέτρεψε να εκδοθούν όσα, κατά τη γνώμη του, μπορούσαν να αντέξουν στο χρόνο, στον τόμο Εννέα ιστορίες (1953). Πέθανε τον Ιανουάριο του 2010 στο Νιού Χαμπσάιρ.
