Την «πλάτη» τους στο μέλλον που σχεδιάζουν για τις επόμενες γενιές, γυρνούν οι γονείς της Ένωσης Συλλόγων Γονέων Αμαρουσίου. Όπως τονίζουν το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, «στραγγαλίστηκε οικονομικά, καταπολεμήθηκε η δημοκρατική δομή του, χαρακτηρίστηκε ως άνδρο ανομίας, αμφισβητήθηκε η ποιότητα σπουδών των απόφοιτών τους, αυτών δηλαδή που στήριξαν τη χώρα μας στη πρωτόγνωρη περίοδο του covid, που βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή της ανοικοδόμησης των Βαλκανίων, που γίνονται ανάρπαστοι από τα καλύτερα νοσοκομείο της Ευρώπης».
Συμπληρώνουν πως «η εισαγωγή της τράπεζας θεμάτων και στις τρεις τάξεις του Λυκείου και η εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό και τις διδακτικές ώρες που χάνονται κάθε χρόνο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, από τη μία έκαναν ανέφικτη την εισαγωγή μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς την προσφυγή τους στην παραπαιδεία από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου και από την άλλη αφήνουν κάθε χρόνο 20.000 μαθητές έξω από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο».
Αναλυτικά
Παραχάραξη του Συντάγματος προς όφελος ποιων;;;;
Με φόντο το θαυμαστό κόσμο της “αριστείας” η κυβέρνηση, αγνοώντας επιδεικτικά τις αντιδράσεις της μεγάλης πλειοψηφίας της εκπαιδευτικής κοινότητας, έθεσε σε διαβούλευση για χρονικό διάστημα 10 ημερών το επίμαχο νομοσχέδιο με τίτλο “Ενίσχυση του Δημόσιου Πανεπιστημίου – Πλαίσιο λειτουργίας μη κερδοσκοπικών παραρτημάτων ξένων πανεπιστημίων” μέσω του οποίου φιλοδοξεί να ανοίξει το δρόμο για την κατάργηση του Άρθρου 16 του Συνάγματος.
Η κατάθεσή του στη Βουλή είναι θέμα ημερών και η συζήτηση περί συνταγματικότητάς του ή μη έχει ανάψει για τα καλά.
Ως γονείς, που όχι μόνο από ανάγκη αλλά και από επιλογή, στηρίζουμε τη Δημόσια Δωρεάν Εκπαίδευση, προασπιζόμαστε το δικαίωμα της καθολικής συμμετοχής όλων των πολιτών στη πρόσβαση της μόρφωσής σε όλες τις Εκπαιδευτικές Βαθμίδες, θεωρούμε υποχρέωσή μας να τοποθετηθούμε:
Ευτυχώς κάποιοι, το όχι και τόσο μακρινό 1975, όταν συνέταξαν το Σύνταγμα και εν προκειμένω το άρθρο 16, το έκαναν με τόσο ξεκάθαρο τρόπο που δεν δίνει την δυνατότητα παρερμηνείας του. Γι’ αυτό και η κυβέρνηση προσπαθεί να προβεί σε αναθεώρηση του Συντάγματος. Οι βουλευτές της γνωρίζουν φυσικά την αντισυνταγματικότητα των άρθρων που καλούνται να ψηφίσουν σύντομα στην Βουλή των Ελλήνων. Ας υπενθυμίσουμε λοιπόν τι ακριβώς λέει το άρθρο 16 στα επίμαχα σημεία που αφορούν το θέμα:
Παράγραφο 5: «H ανώτατη εκπαίδευση παρέχεται αποκλειστικά από ιδρύματα που αποτελούν νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου με πλήρη αυτοδιοίκηση. Τα ιδρύματα αυτά τελούν υπό την εποπτεία του Κράτους, έχουν δικαίωμα να ενισχύονται οικονομικά από αυτό και λειτουργούν σύμφωνα με τους νόμους που αφορούν τους οργανισμούς τους.»
Παράγραφο 6: «Οι καθηγητές των ανώτατων εκπαιδευτικών ιδρυμάτων είναι δημόσιοι λειτουργοί. Το υπόλοιπο διδακτικό προσωπικό τους επιτελεί επίσης δημόσιο λειτούργημα, με τις προϋποθέσεις που νόμος ορίζει. Τα σχετικά με την κατάσταση όλων αυτών των προσώπων καθορίζονται από τους οργανισμούς των οικείων ιδρυμάτων.»
Παράγραφο 8: «Νόμος ορίζει τις προϋποθέσεις και τους όρους χορήγησης άδειας για την ίδρυση και λειτουργία εκπαιδευτηρίων που δεν ανήκουν στο Κράτος, τα σχετικά με την εποπτεία που ασκείται πάνω σ’ αυτά, καθώς και την υπηρεσιακή κατάσταση του διδακτικού προσωπικού τους. H σύσταση ανώτατων σχολών από ιδιώτες απαγορεύεται.»
Πέρα λοιπόν από κάθε αμφιβολία, τασσόμαστε με τη μερίδα εκείνη των συνταγματολόγων και της επιστημονικής κοινότητας που χαρακτηρίζει το νομοσχέδιο ΑΝΤΙΣΥΝΤΑΓΜΑΤΙΚΟ.
Επόμενος σταθμός …. Πανεπιστήμιο.
Ακούμε πως η ίδρυση μη κρατικών – ιδιωτικών Πανεπιστημίων, πρόκειται να αναβαθμιστεί το επίπεδο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Η κυβέρνηση δηλαδή που έχει την ευθύνη χρηματοδότησης και αποτελεσματικής στήριξης της Τριτοβάθμιας Εκπαίδευσης ισχυρίζεται πως ο μόνος τρόπος αναβάθμισής της, είναι η παραβίαση του Συντάγματος.
Αλήθεια…
Ποιο Δημόσιο Σχολείο αναβαθμίστηκε, επειδή δίπλα του λειτούργησε ένα ιδιωτικό;
Ποιο Δημόσιο Νοσοκομείο αναβαθμίστηκε με την παρουσία των Ιδιωτικών κλινικών;
Κατά πόσο αναβαθμίστηκε η Δημόσια Ασφάλεια με την εμφάνιση και καθιέρωση της Ιδιωτικής;
Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, έμελε να είναι το τελευταίο ανάχωμα του Κοινωνικού Κράτους, ο χώρος στον οποίο ανθίζουν νέοι επιστήμονες προερχόμενοι από όλο το φάσμα των κοινωνικών στρωμάτων, ο χώρος που ακόμα το κέρδος δεν είχε τον πρώτο λόγο και ως τέτοιο οφείλει να εξαλείφει…
Το κόλπο ήταν στημένο και στα μέτρα τους…..
Το επίμαχο νομοσχέδιο δεν ήρθε ως κεραυνός εν αιθρία… Χρόνια τώρα μεθοδικά και με μεγάλη μαεστρία, υποβαθμίζεται ο ρόλος του Δημόσιου Σχολείου, απαξιώνεται η Δημόσια Τριτοβάθμια Εκπαίδευση.
Το Δημόσιο Πανεπιστήμιο, στραγγαλίστηκε οικονομικά, καταπολεμήθηκε η δημοκρατική δομή του, χαρακτηρίστηκε ως άνδρο ανομίας, αμφισβητήθηκε η ποιότητα σπουδών των απόφοιτών τους, αυτών δηλαδή που στήριξαν τη χώρα μας στη πρωτόγνωρη περίοδο του covid, που βρέθηκαν στη πρώτη γραμμή της ανοικοδόμησης των Βαλκανίων, που γίνονται ανάρπαστοι από τα καλύτερα νοσοκομείο της Ευρώπης.
Η εισαγωγή της τράπεζας θεμάτων και στις τρεις τάξεις του Λυκείου και η εφαρμογή της Ελάχιστης Βάσης Εισαγωγής, σε συνδυασμό με τις ελλείψεις σε εκπαιδευτικό προσωπικό και τις διδακτικές ώρες που χάνονται κάθε χρόνο στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, από τη μία έκαναν ανέφικτη την εισαγωγή μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς την προσφυγή τους στην παραπαιδεία από τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου και από την άλλη αφήνουν κάθε χρόνο 20.000 μαθητές έξω από το Δημόσιο Πανεπιστήμιο Έτσι η ίδρυση των μη κρατικών – ιδιωτικών Πανεπιστημίων μοιάζει να είναι “μια κάποια λύσις”… για όλους εκείνους τους μαθητές που η ίδια η πολιτεία κρίνει ανεπαρκείς για τα Δημόσια Πανεπιστήμια αλλά καλούς “πελάτες” για τα Ιδιωτικά.
Γυρίζουμε την πλάτη στο μέλλον που σχεδιάζουν για τα παιδιά μας….
Η δική μας επόμενη στάση μας, θα είναι στο δρόμο. Εκεί που οι φοιτητές μαζί με τους εκπαιδευτικούς και τα παιδιά μας, υπερασπίζονται τη ζωή τους, δίνουν τον αγώνα τους για πτυχία με αξία, διεκδικούν τη διατήρηση και ενίσχυση του δημόσιου χαρακτήρα της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, την προστασία της από κάθε μορφής οικονομικού ανταγωνισμού.
Μόνο έτσι το Πανεπιστήμιο μπορεί να γίνει φορέας έρευνας και νέας γνώσης.
Διαφορετικά θα είναι απλώς διδακτήριο, προσφέροντας αποστειρωμένη γνώση στους μελλοντικούς πολίτες.
