Την τελευταία του πνοή σε ηλικία 76 ετών άφησε την Τετάρτη ο σπουδαίος Βρετανός θεωρητικός φυσικός, κοσμολόγος, συγγραφέας και Διευθυντής Ερευνών στο Κέντρο Θεωρητικής Κοσμολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ, Στίβεν Χόκινγ. Υπήρξε μια δυναμική προσωπικότητα που έζησε μια συγκλονιστική ζωή, άφησε τεράστια επιστημονική κληρονομιά και κατάφερε να αγγίξει τα όρια της ανθρώπινης κατανόησης τόσο σε ό,τι αφορά την αχανή έκταση του διαστήματος, όσο και τον υπό-ατομικό κόσμο.
Η φωνή του, παρότι συνθετική λόγω του προβλήματος υγείας του (έπασχε από τη νόσο του νευρώνα που τον είχε αφήσει σχεδόν εξ’ ολοκλήρου παράλυτο στα 21 του χρόνια), ήταν αυθεντική και πρωτοποριακή ενώ ενέπνευσε πολλούς άλλους επιστήμονες με τις πρωτοποριακές ιδέες του.
O Χόκινγκ ήταν ο πρώτος που εξέθεσε μια κοσμολογία που εξηγήθηκε από μια ένωση της γενικής θεωρίας της σχετικότητας και της κβαντικής μηχανικής. Ήταν φανατικός υποστηρικτής της ερμηνείας πολλών κόσμων της κβαντικής μηχανικής.
Έγινε διάσημος για το έργο του πάνω στις μαύρες τρύπες, τη βαρύτητα και τη γενική σχετικότητα, ενώ ήταν ο συγγραφέας πολλών δημοφιλών βιβλίων, με κορυφαίο τη «Σύντομη Ιστορία του Χρόνου», που είχε εκδοθεί το 1988, μεταφράσθηκε σε 40 γλώσσες (και στα ελληνικά) και πούλησε περισσότερα από δέκα εκατομμύρια αντίτυπα. Οι κακεντρεχείς πάντως το ονόμασαν «το σπουδαιότερο αδιάβαστο βιβλίο στην ιστορία»!
Όπως δήλωσε ο φυσικός Μίτσιο Κάκου στους «New York Times», «από την εποχή του Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε να υπάρξει ένας επιστήμονας που να έλξει τόσο πολύ τη φαντασία του κοινού και να γίνει αγαπητός σε δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο».
Ακολουθούν μερικές από τις πτυχές της συγκλονιστικής ζωής του σπουδαίου επιστήμονα.
Μέτριος Μαθητής
Ο Στίβεν Χόκινγκ δεν ήταν από μικρός πετυχημένος και άριστος. Για την ακρίβεια, όταν ήταν 9 ετών οι βαθμοί του ήταν από τους χειρότερους στην τάξη του. Παρά τους χαμηλούς βαθμούς του όμως, τόσο οι δάσκαλοι όσο και οι συμμαθητές του είχαν αντιληφθεί ότι ανάμεσά τους βρισκόταν μια ιδιοφυία. Γι’ αυτό άλλωστε του έδωσαν το παρατσούκλι «Αϊνστάιν».
Το πρόβλημα υγείας του
Στα 21 του διαγνώσθηκε με αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση, γνωστή και ως νόσο Λου Γκέριγκ ή του κινητικού νευρώνα που έμελλε να του στερήσει για δεκαετίες τη δυνατότητα κίνησης αλλά και την ομιλία του. Μάλιστα, οι γιατροί του έδιναν δύο μόνο χρόνια ζωής. Όμως ο Χόκινγκ, που ποτέ δεν έχασε το βρετανικό χιούμορ του, παρά τη δύσκολη κατάστασή του, διέψευσε κάθε προσδοκία και έζησε για να γίνει ο πιο διάσημος επιστήμονας μετά τον Αϊνστάιν. Ακόμη και όταν η νευροεκφυλιστική νόσος του επέτρεψε να κουνάει μόνο τα μάτια του και ένα δάχτυλο, οι διανοητικές δυνάμεις του φαίνονταν ακμαίες.
Όπως είπε κάποια μέρα, «μολονότι κρεμόταν ένα σύννεφο πάνω από το μέλλον μου, διαπίστωσα, προς μεγάλη μου έκπληξη, ότι απολάμβανα τη ζωή μου στο παρόν περισσότερο από ό,τι πριν. Και τότε άρχισα να κάνω πρόοδο στην έρευνά μου». Ο στόχος του ήταν απλός, όπως εξήγησε: «Η πλήρης κατανόηση του σύμπαντος, γιατί είναι όπως είναι και γιατί τελικά υπάρχει».
Η θεωρία του απέραντου σύμπαντος
Μαζί με τον Jim Hartle εμπνεύστηκαν τη θεωρία του απέραντου σύμπαντος το 1983. Οι δύο ερευνητές συνέδεσαν τις έννοιες της κβαντικής μηχανικής με τη γενική σχετικότητα (θεωρία του Αϊνστάιν για τη βαρύτητα και την καμπυλότητα του χωροχρόνου) για να δείξουν ότι το σύμπαν είναι μια οντότητα η οποία δεν έχει όρια.
Όταν σκότωσε το Θεό
Ο αστροφυσικός Στίβεν Χόκινγκ μίλησε για το θάνατο και την ανυπαρξία της μεταθανάτιου ζωής σε συνέντευξή του στη Guardian. Ο Χόκινγκ δεν πίστευε στη μεταθανάτιο ζωή παρα μόνο στην αξιοποίηση των δυνατοτήτων του ανθρώπου κατά τη διάρκεια της ζωής του. “Δεν υπάρχει παράδεισος ή μετά θάνατον ζωή, αυτό είναι ένα παραμύθι για όσους φοβούνται το σκοτάδι…” Για το Θεό, είπε χαρακτηριστικά: «Το χέρι του Θεού δεν ήταν απαραίτητο για να δημιουργηθεί το σύμπαν, το οποίο σχηματίσθηκε από μόνο του, με τη λογική των νόμων της φυσικής».
Η ζωή του έγινε ταινία
Η κινηματογραφική ταινία «Η θεωρία των πάντων» το 2014 για τη ζωή του Χόκινγκ, με τον Έντι Ρεντμέιν στον πρωταγωνιστικό ρόλο να κερδίζει το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, έκανε ευρύτερα γνωστό τον Βρετανό κοσμολόγο. Ο ίδιος χάρηκε με την ταινία και δήλωσε για τον Ρεντμέιν «μερικές φορές νόμιζα ότι ήμουν εγώ».
