Η είδηση έσκασε απρόσμενα, σαν ψέμα. Ο Κόμπι Μπράιαντ είναι νεκρός. Ο 41χρονος θρύλος του NBA σκοτώθηκε σε συντριβή ελικοπτέρου. Το αρχικό σοκ, μετατράπηκε γρήγορα σε θλίψη. Μαζί του, σκοτώθηκε και η 13χρονη κόρη του, Τζιάνα Μαρία Μπράιαντ, και άλλα επτά άτομα στη συντριβή.
Δεν υπάρχουν πολλά που μπορείς να πεις σε στιγμές σαν και αυτή. Αυτό το αμήχανο μούδιασμα, η σκληρή συνειδητοποίηση του πόσο εύθραυστη είναι η ζωή, το αίσθημα ανασφάλειας και αδικίας είναι αυτό που έχει καθηλώσει τον κόσμο του μπάσκετ και όχι μόνο.
Κάποιοι θα πουν πως ο θάνατος είναι κομμάτι της ζωής και πως τόσοι ακόμα που χάνονται καθημερινά δεν λαμβάνουν αντάξιο μερίδιο προσοχής και πως ίσως αυτό να είναι κάπως άδικο. Είναι. Όπως και για τους υπόλοιπους επιβάτες του μοιραίου ελικοπτέρου. Όμως ο Κόμπι Μπράιαντ ήταν ένας θρύλος. Ήταν ο ήρωας των παιδικών μας χρόνων, ήταν το μπάσκετ, ήταν η απόδειξη πως όλα είναι πιθανά, ήταν έμπνευση, ήταν θέαμα, ήταν 41, “έφυγε” μαζί με την κόρη του που λάτρευε, έχει ακόμα τρία παιδιά. Επομένως γίνεται προσωπικό. Γίνεται προσωπικό γιατί όλος ο κόσμος θρηνεί. Θρηνεί και δοξάζει αυτή τη σπουδαία προσωπικότητα που πέρασε από τα παρκέ και που θα μείνει ζωντανή μέσα από τις αναμνήσεις και τα κατορθώματά του. Ο Κόμπι ήταν, είναι και θα είναι το μπάσκετ.
Το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ένα αντίο, ένα ευχαριστώ για όσες στιγμές μας προσέφερε και να ευχηθούμε δύναμη στην οικογένειά του που ζει το πραγματικό δράμα. Αντίο θρύλε, Mamba out…
