Η Αμαλία Κουτσούρη-Φλέμινγκ (28 Ιουνίου 1912 – 26 Φεβρουαρίου 1986) ήταν Ελληνίδα ιατρός και βουλευτής του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξε σύζυγος του μεγάλου Βρετανού επιστήμονα Αλεξάντερ Φλέμιγκ που ανακάλυψε την πενικιλίνη, όμως και η ίδια είχε αξιοζήλευτη επιστημονική και αντιστασιακή πορεία.
Η Αμαλία Κουτσούρη γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον Ιούνιο του 1912. Ο πατέρας της, Χαρίλαος Κουτσούρης, ήταν γνωστός δερματολόγος και είχε δική του κλινική στην Κωνσταντινούπολη. Με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, η οικογένεια της Αμαλίας ήρθε να μείνει στην Ελλάδα. Η κλινική του πατέρα της μέσα σε σύντομο χρονικό διάστημα λεηλατήθηκε, ενώ ο ίδιος κλήθηκε να υπηρετήσει στον τουρκικό στρατό.
Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου αναγορεύτηκε διδάκτωρ, και συνέχισε τις σπουδές της στο Παρίσι (όπου και εργάσθηκε στο Νοσοκομείο Necker), και στο Λονδίνο. Στη διάρκεια της κατοχής συμμετείχε στην Εθνική Αντίσταση.
Σύμφωνα με πληροφορίες από τη Μηχανή του Χρόνου, με τα χρήματα που έπαιρνε από το νοσοκομείο της Νέας Ιωνίας όπου εργαζόταν, αγόραζε μαλλί και το πήγαινε σε γυναίκες για να φτιάξουν κάλτσες για τους στρατιώτες. Με την επίσημη βοήθεια της αστυνομίας μάλιστα, έβγαζε πλαστές ταυτότητες για τους Εβραίους και όσους άλλους είχαν στοχοποιηθεί από το καθεστώς. Εκείνη την περίοδο κληρονόμησε και ένα σπίτι από τη θεία της, το οποίο χρησιμοποίησε ως κρησφύγετο. Το σπίτι διέθετε τρεις εξόδους καθεμία από τις οποίες οδηγούσε σε διαφορετικό δρόμο. Εκεί κατάφερε να κρύψει αρκετούς κυνηγημένους, σώζοντας όπως λέγεται έτσι τις ζωές τους.
Με υποτροφία του Βρετανικού Συμβουλίου πήγε το 1945 στο Λονδίνο όπου εργάστηκε στο Wright Fleming Institute δίπλα στον Νομπελίστα μικροβιολόγο Αλεξάντερ Φλέμινγκ μέχρι το 1949, οπότε επέστρεψε στην Ελλάδα για να αναλάβει τη διεύθυνση του Ευαγγελισμού. Το 1953 παντρεύτηκε με τον Φλέμινγκ αλλά ο γάμος τους κράτησε μόνο δύο χρόνια καθώς ο Αλεξάντερ Φλέμινγκ πέθανε το 1955.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας ανέπτυξε έντονη αντιδικτατορική δράση και συνελήφθη τον Αύγουστο του 1971, με την κατηγορία ότι σχεδίαζε την απόδραση του Αλέκου Παναγούλη. Υπέμεινε ανάκριση εικοσιπέντε ημερών, στη διάρκεια της οποίας βασανίστηκε, δικάστηκε και καταδικάστηκε από το έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών. Η δικτατορία όμως φοβούμενη τον αντίκτυπο που θα είχε στη διεθνή κοινότητα η φυλάκιση της Αμαλίας Φλέμινγκ την άφησε ελεύθερη και την απέλασε, ενώ της αφαίρεσε και την ελληνική ιθαγένεια. Επέστρεψε στο Λονδίνο από όπου ξαναγύρισε μετά την πτώση της δικτατορίας.
Πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου του 1986, χωρίς να προλάβει να δει τη δημιουργία του Ιδρύματος Βασικής Βιοϊατρικής Έρευνας Αλέξανδρος Φλέμινγκ, το οποίο ιδρύθηκε χρόνια αργότερα στη Βάρη και σήμερα θεωρείται ως ένα από τα πληρέστερα του είδους του στον κόσμο.
Η Αμαλία Φλέμινγκ υπήρξε και Πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνίδων Επιστημόνων (ΣΕΕ) και το 1965 τιμήθηκε με το παράσημο Ευποιίας.
Παράλληλα, ανέπτυξε δραστηριότητα για την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τα δικαιώματα των γυναικών και την ειρήνη: Διεθνής Αμνηστία (πρώτη πρόεδρος του ελληνικού τμήματος), Δημοκρατική Μέριμνα, Ένωση Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, Επιτροπή για τον Επαναπατρισμό των Πολιτικών Προσφύγων, Επιτροπή για την απελευθέρωση του Τουρκικού λαού και τη Δημοκρατία.
