Η σημερινή ημέρα είναι αφιερωμένη στη γυναίκα. Δεν πρόκειται για μια γιορτή του «ωραίου φύλου», ούτε κάποια αφορμή για δώρα και λουλούδια. Είναι ημέρα τιμής και ευαισθητοποίησης για τον διαχρονικό αγώνα των γυναικών για τη διεκδίκηση ίσων δικαιωμάτων.
Η Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 8 Μαρτίου, σε ανάμνηση μιας μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857 από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας, ίσα δικαιώματα και δικαίωμα ψήφου.
Στις 8 Μαρτίου 1857 λοιπόν, πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη εκδήλωση διαμαρτυρίας από εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και υψηλότερους μισθούς. Συγκεκριμένα ζητούσαν ωράριο 10 ωρών (από τις 16), φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, κατάργηση των φυλετικών διακρίσεων, άρση της ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών.
Η αστυνομία επιτέθηκε και διέλυσε βίαια το πλήθος των λευκοντυμένων γυναικών, όμως το εργατικό κίνημα είχε ήδη γεννηθεί. Δυο χρόνια αργότερα, οι γυναίκες που συμμετείχαν στις κινητοποιήσεις οργάνωσαν το πρώτο εργατικό σωματείο γυναικών και συνέχισαν τον αγώνα για τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων τους.
Το 1908 παρέλασαν 15.000 γυναίκες στους δρόμους της Νέας Υόρκης ζητώντας λιγότερες ώρες εργασίας, καλύτερους μισθούς και δικαίωμα ψήφου. Υιοθέτησαν το σύνθημα «Ψωμί και τριαντάφυλλα», με το ψωμί να συμβολίζει την οικονομική ασφάλεια και τα τριαντάφυλλα την καλύτερη ποιότητα ζωής. Η πρώτη Διεθνής Ημέρα της Γυναίκας γιορτάστηκε το 1909 με πρωτοβουλία του Σοσιαλιστικού Κόμματος των ΗΠΑ και υιοθετήθηκε δύο χρόνια αργότερα από τη Σοσιαλιστική Διεθνή.
Η κατάσταση στο σήμερα
Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας που δόθηκαν στη δημοσιότητα τον Δεκέμβριο του 2018, σε μόλις έξι χώρες σε ολόκληρο τον κόσμο υπάρχουν ίσα δικαιώματα μεταξύ γυναικών και ανδρών. Βέλγιο, Δανία, Γαλλία, Λετονία, Λουξεμβούργο και Σουηδία βρέθηκαν στην κορυφή της έκθεσης της Παγκόσμιας Τράπεζας με την ονομασία «Γυναίκες, Επιχειρήσεις και ο Νόμος 2019».
Από τις έξι χώρες, η Γαλλία είναι αυτή η οποία είδε τη μεγαλύτερη βελτίωση την τελευταία δεκαετία, με την εφαρμογή νόμου για την ενδοοικογενειακή βία, την παροχή ποινικών κυρώσεων για σεξουαλική παρενόχληση στο χώρο εργασίας και την εισαγωγή γονικής άδειας μετ’ αποδοχών.
Οι γυναίκες υφίστανται ακόμη διακρίσεις στον εργασιακό χώρο, στην οικογένεια, στην κοινωνία. Οι γυναίκες βιώνουν σε μεγαλύτερο ποσοστό την ανεργία, αμείβονται λιγότερο από τους άνδρες συναδέλφους τους σε αντίστοιχες θέσεις (κατά 16% σε χώρες της ΕΕ), υφίστανται ακόμα το στερεότυπο ότι η φροντίδα του σπιτιού και των παιδιών είναι αποκλειστικά δικό τους καθήκον, πέφτουν θύματα βίας λόγω του ότι είναι γυναίκες, υποεκπροσωπούνται στην πολιτική.
Με βάση τους σημερινούς ρυθμούς, το φυλετικό χάσμα παγκοσμίως δεν προβλέπεται να κλείσει για τα επόμενα 108 χρόνια, ενώ αναμένεται να χρειαστούν 202 χρόνια για την επίτευξη ισότητας μεταξύ των δύο φύλων στο χώρο εργασίας.
