Ο Μαραθώνιος δρόμος έχει τη δική του ιστορία

Με αφορμή τον 36ο Μαραθώνιο Αθηνών που διεξάγεται στις 11 Νοεμβρίου, ρίχνουμε μια ματιά στην ιστορία του αυθεντικού Μαραθώνιου και της απόστασης των 42.195 χλμ που έχει συνδεθεί με τη δύναμη της ανθρώπινης θέλησης και ψυχής.

Στην αρχαιότητα ο Μαραθώνιος δεν υπήρχε ως άθλημα, ούτε και κάποιο παρόμοιο αγώνισμα. Η ιδέα για την καθιέρωσή του ανήκει στον Γάλλο φιλόλογο Μισέλ Μπρεάλ (1832-1915), ο οποίος έπεισε τον φίλο του Πιερ ντε Κουμπερντέν να το συμπεριλάβει στο πρόγραμμα των Α’ Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας.

Ο λόγος ήταν ότι τον είχε συγκινήσει η ιστορία του Φειδιππίδη (ή του Ευκλή), του Αθηναίου στρατιώτη που μετά τη μάχη του Μαραθώνα (490 π.χ) έτρεξε από το πεδίο της μάχης στην Αθήνα για να μεταφέρει τα νικητήρια νέα με τη λέξη «νενικήκαμεν», προτού αφήσει την τελευταία του πνοή σύμφωνα με την παράδοση. Η ιστορική ακρίβεια αυτού του γεγονότος επιβεβαιώνεται από τον Φιλόστρατο, που αναφέρεται στο θεσμό των στρατιωτών ημεροδρόμων αγγελιαφόρων, τον Ηρόδοτο, τον Πλούταρχο και τον Λουκιανό.

Οπως έχει αποδείξει η ιστορική έρευνα, η Ολυμπιακή διαδρομή -μέσω Μεσογείων- είναι εντελώς διαφορετική από εκείνη τη (μέχρι θανάτου) του «Νενικήκαμεν», την οποία διέτρεξε ο αγγελιοφόρος της νίκης κατά των Περσών. Εκείνος είχε καλύψει απόσταση περίπου 34 χιλιομέτρων, από το πεδίο της μάχης (Μαραθώνας) έως το κέντρο της αρχαίας Αθήνας, μέσω Πεντέλης (Βρανά, Σταμάτας, Δροσιάς, Ερυθραίας, Αμαρουσίου κ.λπ) και της σημερινής Κηφισίας, καθώς στον κάμπο υπήρχαν ακόμη περσικές φρουρές. Διάλεξε, λοιπόν, τον ασφαλέστερο και συντομότερο (αν και πιο δύσκολο) δρόμο. Ετσι κι αλλιώς, το 1896 ήταν αδύνατον να ακολουθηθεί η Ιστορική διαδρομή -του Φειδιππίδη ή του Ευκλή- επειδή ήταν μονοπάτι και μουλαρόδρομος. Η πρώτη Ολυμπιακή, από τα Μεσόγεια, ήταν έξι χιλιόμετρα μακρύτερη (40 χλμ), όμως πολύ ευκολότερη για τους δρομείς.

Ο Μαρουσιώτης νερουλάς Σπύρος Λούης, έγινε θρύλος όταν κέρδισε τον πρώτο Μαραθώνιο των Ολυμπιακών Αγώνων με επίδοση 2 ώρες, 58 λεπτά και 50 δευτερόλεπτα στις 29 Μαρτίου 1896.

Από τότε η ιστορία του Μαραθωνίου εξελίχθηκε, με διεξαγωγή σε πολλές χώρες, ενώ σταδιακά απέκτησε μια φήμη που ξεπερνούσε ένα απλό αγώνισμα. Έγινε συνώνυμο της ανθρώπινης αυταπάρνησης, δύναμης και θέλησης και πολλοί το θεωρούν ως μια προσωπική δοκιμασία που πρέπει να περάσουν ως μέσο εσωτερικής ολοκλήρωσης.

Το 1974, μπήκαν στη Μαραθώνια διαδρομή και οι γυναίκες. Η Ζωζώ Χριστοδούλου, του ΑΟ Φιλοθέης, ήταν η πρώτη Ελληνίδα που κατάφερε να τερματίσει, σε πέντε ώρες και ένα λεπτό. Είκοσι τρία χρόνια αργότερα (1997), το πανελλήνιο ρεκόρ στις γυναίκες -το κατέχει η Πολύζου- είχε πέσει σχεδόν στον μισό χρόνο (2ω.39′.10″).

Τα τελευταία χρόνια, χάρη και στο δρομικό κίνημα που αναπτύσσεται ραγδαίως στην Ελλάδα, ο Μαραθώνιος της Αθήνας καταρρίπτει διαρκώς τα ρεκόρ συμμετοχών: 800 δρομείς το 1983, 4.200 το 2004, 10.885 το 2008, 20.650 το 2010, ενώ στον 36ο Αυθεντικό Μαραθώνιο της Κυριακής, οι συμμετοχές ξεπερνούν τις 50.000, με ανθρώπους να καταφθάνουν από όλο τον κόσμο για να συμμετέχουν στον τόπο που ξεκίνησε η ιστορική αυτή διαδρομή.

Πηγή Φωτογραφίας: sansimera.gr

Share