Η Google τιμά σήμερα τον Γάλλο θεατρικό συγγραφέα Μολιέρο

Το σημερινό doodle της Google είναι αφιερωμένο στον Μολιέρο. Ο  Γάλλος θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός ο οποίος θεωρείται ένας από τους σημαντικότερους δασκάλους της κωμωδίας στη δυτική λογοτεχνία και οι Γάλλοι τον θεωρούν ως τον καλύτερο κλασσικό ποιητή τους, ενώ για πολλούς είναι και ο καλύτερος Γάλλος λογοτέχνης. Ο Μολιέρος ο οποίος ανήκε στο καλλιτεχνικό κίνημα του κλασικισμού μπόρεσε και έφερε την κωμωδία σε ίση θέση με την τραγωδία, και αυτό θεωρείται και το μεγαλύτερο κατόρθωμά του.

Σαν σήμερα, λοιπόν, πριν από 346 χρόνια, το 1673 έκανε πρεμιέρα με τον τελευταίο θεατρικό του έργο, τον «Κατά Φαντασίαν Ασθενή», μια κωμωδία – μπαλέτο σε τρεις πράξεις, που σατίριζε το ιατρικό επάγγελμα. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο του αυστηρού υποχόνδριου Αργκάν υποδύθηκε ο ίδιος ο Μολιέρος, ο οποίος προσπαθεί να πείσει την κόρη του να παντρευτεί το γιο του γιατρού, ώστε ο ίδιος να μην πληρώνει δεκάρα στο γιατρό.

Η ζωή και το έργο του Μολιέρου. 

Γεννήθηκε στο Παρίσι στις 15 Ιανουαρίου 1622 και ήταν ο μεγαλύτερος γιος ενός έμπορου υφασμάτων, ο οποίος έγινε το 1631 βασιλικός διακοσμητής.

Στα 16 του χρόνια έφυγε να σπουδάσει νομική στην Ορλεάνη. Όταν επέστρεψε στο Παρίσι έγινε δικηγόρος. Το 1642 γνώρισε μία ηθοποιό, την Μαντλέν Μπεζάρ (Madeleine Bejart), η οποία ενίσχυσε την αγάπη του για το θέατρο, ο πατέρας του όμως ήταν αντίθετος προς το θέατρο. Το 1643 ο Μολιέρος παράτησε τη δικηγορία και ίδρυσε μαζί με τους αδερφούς της αγαπημένης του και μαζί με μερικούς άλλους κωμικούς έναν θεατρικό θίασο ο οποίος παρά τις πολλές οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε, παρουσίαζε διάφορες παραστάσεις στην δυτική και τη νότια Γαλλία.

Τα δικά του θεατρικά έργα άρχισε να τα γράφει το 1665. Τρία χρόνια αργότερα επέστρεψε στο Παρίσι και άρχισε να έχει επαφές με τον αδεφό του βασιλιά  Λουδοβίκου ΙΔ΄. Τότε προσκλήθηκε να παρουσιάσει μερικά έργα στην βασιλική αυλή. Το 1659 εμφανίστηκε το έργο του “Οι γελοίες κομψές κυρίες”, το οποίο έκανε θραύση και κέρδισε αμέσως την εμπιστοσύνη του βασιλιά. Η επόμενη πολύ μεγάλη επιτυχία ήταν το 1662 το θεατρικό έργο “Το σχολείο των γυναικών” και μετά από αυτή την επιτυχία ο βασιλιάς άρχισε να τον ενισχύει οικονομικά.

Σε προσωπικό επίπεδο η ζωή του Μολιέρου ήταν πολύ καλή και απέκτησε μαζί με την μνηστή του και παιδί, το οποίο όμως πέθανε σε μικρή ηλικία. Αργότερα απέκτησε μια κόρη.

Τον Μάιο του 1664 ο Μολιέρος, που είχε γίνει διευθυντής του θεατρικού θιάσου του βασιλιά, διοργάνωσε μια φαντασμαγορική γιορτή στους κήπους των Βερσαλλιών, όπου παρουσίασε 4 νέα θεατρικά κομμάτια: την Πριγκίπισσα της Ελίδας (La Princesse d’Élide), τον Γάμο με το στανιό, τους Εκνευριστικούς και τον Ταρτούφο (Le Tartuffe). Η τελευταία αυτή κωμωδία, ο Ταρτούφος τον οποίο έγραψε σε ηλικία 43 ετών, είχε ήδη αρχίσει να προκαλεί την έντονη κριτική και τις αντιδράσεις μερικών ευγενών της Αυλής πριν ακόμη γίνει η πρώτη επίσημη παρουσίαση. Τα επόμενα χρόνια του Μολιέρου πέρασαν με τον διαρκή και επίμονο αγώνα του για τον Ταρτούφο. Ο βασιλιάς τον υποστήριζε ωστόσο μόλις στις 5 Φεβρουαρίου 1669, όταν η “παλιά Αυλή” είχε αποδυναμωθεί τελείως μπόρεσε ο Μολιέρος χωρίς κανένα πρόβλημα πλέον και χωρίς αντιδράσεις να παρουσιάσει επίσημα την θεατρική κωμωδία Ταρτούφος ή ο απατεώνας (Tartuffe, ou l’Imposteur), με τεράστια επιτυχία.

Στα τέλη του 1664 έγραψε τον Δον Ζουάν, μία κωμωδία με θέμα έναν αριστοκράτη απατεώνα γυναικών, που στο τέλος καταλήγει στην κόλαση. Τον Ιούνιο του 1666 ο Μολιέρος εξέδωσε την κωμωδία Ο Μισάνθρωπος (Le Misanthrope), μία σάτιρα σχετικά με την υποκριτική ευγένεια και την ανέντιμη κολακεία στην βασιλική αυλή αλλά και στα σαλόνια του Παρισιού.

Μια από τις πιο γνωστές στιγμές της ζωής του Μολιέρου είναι και η τελευταία του η οποία έγινε θρύλος. Ο Μολιέρος δεν πέθανε, όπως πιστεύεται, πάνω στη σκηνή. Κατά τη διάρκεια στης παράστασης «Ο κατά φαντασίαν ασθενής» κατέρρευσε στην σκηνή βήχοντας και αιμορραγώντας και παρά τις πιέσεις του βασιλιά Λουδοβίκου XIV για ξεκούραση, εκείνος συνέχισε να παίζει μέχρι το τέλος του έργου. Ύστερα από αυτό κατέρρευσε ξανά έχοντας μεγαλύτερη αιμορραγία αυτή τη φορά και πέθανε λίγες ώρες αργότερα στο σπίτι του. Ήταν 17 Φεβρουαρίου του 1673.

Share